Στο “Καλύτερα δε γίνεται” βρέθηκε προσκεκλημένος ο Νίκος Καρβέλας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, “Νοοσοφία”. Ο πάντα ανατρεπτικός μουσικοσυνθέτης είπε πολλά και ενδιαφέροντα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής, τα οποία σίγουρα θα συζητηθούν τις επόμενες μέρες.
«Πριν από λίγες μέρες χαρακτήρισα την ελληνική Βουλή «βόθρο». Διορθώνω, διότι δεν είχα τον χρόνο, με διέκοπταν συνέχεια. Δεν είναι βόθρος αλλά ένα απαστράπτον WC, μία τουαλέτα, όπου εκεί αποπατίζουν οι 300. Ο βόθρος είναι αυτός που δέχεται τα λύματα και είναι ο ελληνικός λαός, εμείς», ανέφερε αρχικά ο Νίκος Καρβέλας.
«Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, πρέπει να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα, το οποίο – άκουσον άκουσον! – είναι από το 1822 και μάλιστα τα 100 άρθρα είναι παρμένα από την Ευρώπη, από τους Βέλγους και τους Δανούς. Εάν κάποιος βρει ποιες είναι οι αρμοδιότητες του πρωθυπουργού μέσα από το Σύνταγμα, να με πάρει τηλέφωνο», συμπληρώνει ο συνθέτης.
«Η γυναίκα βιάζεται καθημερινά, κυριολεκτικά και μεταφορικά από τον άντρα και οι γυναικοκτονίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί στην εξουσία είναι ο άντρας. Το Σύνταγμα είναι φτιαγμένο από άντρες. Λέει αυτό τίποτα στις γυναίκες;», απαντά στη συνέχεια ο Νίκος Καρβέλας, με αφορμή το έγκλημα στους Αγίους Αναργύρους.
Κοιτάζοντας, ωστόσο, τον εαυτό του για λίγο στο μόνιτορ, ο Νίκος Καρβέλας… απόρησε με την εμφάνισή του και τινάζοντας λίγο τα μαλλιά του σχολίασε με χιούμορ: «Πώς είμαι έτσι γαμ…ο; Μπιπ».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, Ναταλία Γερμανού και Νίκος Καρβέλας ξεκίνησαν να μιλούν για τα συναισθήματα, με τον συνθέτη να αναφέρει αρχικά τα εξής: “Δυο πράγματα υπάρχουν, ή το σε θέλω σεξουαλικά, είμαι ερωτευμένος μαζί σου, είμαστε φίλοι, σε προστατεύω, θέλω το καλό σου και το άλλο είναι το μίσος, μακριά”.
“Το σ’ αγαπάω δεν υπάρχει;”, ρώτησε η Ναταλία Γερμανού, με τον διάλογο ανάμεσά τους να εξελίσσεται ως εξής:
Ν.Κ: «Τι είναι; Πες μου εσύ, εγώ δε ξέρω. Εγώ σου λέω, ή σε επιθυμώ ερωτικά, ή σε επιθυμώ φιλικά ή δε σε επιθυμώ. Τρία. Το άλλο τι μπορεί να είναι; Η αγάπη τι είναι;…»
Ν.Γ: «Η αγάπη προς τον γονιό. Η αγάπη που έχω στη μάνα μου, δεν είναι ούτε ερωτική ούτε φιλική»
Ν.Κ: «Είσαι σίγουρη ότι αγαπάς τη μητέρα σου και δε τη μισείς;»
Ν.Γ: «Τώρα πια ναι»
Ν.Κ: «Τώρα πια. Μέχρι πρότινος όμως;»
Ν.Γ: «Έχω περάσει περιόδους που δε τη γούσταρα»
Ν.Κ: «Τώρα γιατί την αγαπάς;»
Ν.Γ: «Την κατάλαβα»
Ν.Κ: «Τι κατάλαβες; Γιατί σε βασάνιζε. Τη συγχώρεσες δηλαδή… Άρα αγαπάω σημαίνει συγχωρώ… Τίποτα άλλο. Αλλά, δε μπορώ να πω ότι συγχωρώ το παιδί μου. Μου λες, “αγαπάς το παιδί σου;” και σου λέω, όχι. Αισθάνομαι τρυφερότητα. Στοργή. Θέλω να είναι καλά, να είναι καλά και να είναι καλά. Τίποτα άλλο… Χρωστάω ευγνωμοσύνη στο παιδί μου και τίποτα το παιδί μου σε μένα..»